są zaokrąglone i z lekka kopulasto wygięte; z tylnych rogów tułowia wychodzą zawiązki skrzydeł w bardzo płaskich pochwach, tak ściśle przylegających do pierścieni odwłoku, że zaledwie tylko szwami od się odznaczają.
| Wymiary ciała larw spłaszczonych | T. javanica | T. papillosa |
|---|---|---|
| Największa grubość odwłoku | 2•1 mm | 3•6 mm |
| Największa szerokość ciała | 14•7 „ | 15•7 „ |
| Odległość przedniego zewnętrznego rogu tułowia od tylnego zewnętrznego rogu odwłoku (długość ciała) | 22•3 „ | 24•1 „ |
| Grubość bocznego rozszerzenia odwłoku | 0•3 „ | 0•3 „ |
U spłaszczonych larw T. papillos (ryć. 3 ) tułów obejmuje dwoma płaskimi i szerokimi wyrostkami głowę, ku tyłowi zaś łączy się z odwłokiem tak ściśle, że razem z nim stanowi jednolitą, dość sztywną tarczę.
Organa wewnętrzne spłaszczonych larw zajmują tylko wązki pas na samej osi ciała pomiędzy głową a terminalnie ułożonym otworem odchodowym. W bocznych rozszerzeniach odwłoku, lecz tuż przy części osiowej mieszczą się mięśnie przebiegające ukosem między pierścieniami oraz dorsowentralnie; mogą one przyczynić się do rozpłaszczenia ciała. W samych zaś krańcach boków ciała widać, prócz niezbyt licznych tchawek, tylko ciało tłuszczowe i warstwę komórek hypodermalnych. Z powodu takiego ułożenia organów wewnętrznych jest środek ciała spłaszczonej larwy gruby, boki zaś zupełnie płaskie i tak cienkie, że przeświecają jak papier, mimo bardzo wybitnego zabarwienia czerwonym barwikiem.
Z boku oglądane ciało takiej larwy (fig. 2a i 4a) po odcięciu nóg wygląda jak twór cienki i wydłużony, do którego z boku jest przyczepiona dość szeroka płaszczyzna lotna. Przeważna część masy ciała leży pod linią przyczepu tej bocznej płaszczyzny, należy więc przypuścić, że i punkt ciężkości ciała leży pod płaszczyzną lotną. Mamy tu więc ułożenie, automatycznie normujące położenie środka ciężkości, tak jak to Bethe opisał u wielu innych zwierząt (3).
