Strona:PL Reid Jeździec bez głowy.pdf/175

 — Słuchaj, kto tam jest wewnątrz? Mów! — wołał surowy dowódca, podczas gdy jeden z uzbrojonych ludzi uderzył Irlandczyka batem.
 — Ba! Ale tam stoi mustang Luizy — zauważył nagle Woodley Pointdekster, wskazując na uwiązanego do drzewa konia. — W jaki sposób on się tu znalazł?
 — Bardzo zwyczajnie, wuju, — odrzekł Kasjusz Calchun — przybył tu ze swoją panią.
 — Żartujesz chyba, Kasjuszu?
 — Ano, proszę, niech wuj sprawdzi.
 W tej chwili drzwi się odemknęły i w progu stanęła Luiza.
 — Przebóg! Moja córka! — zawołał Woodley i szybko wszedł do chaty. Kasjusz podążył za nim.
 — Co to ma znaczyć, Luizo? Czy ranny? To Henryk.
 — Kreolka milczała. Wzrok plantatora padł na leżący na krześle płaszcz i kapelusz Henryka. Ale gdy zbliżył się do łóżka, zauważył, że chory nie był jego synem. Krzyknął ze zgrozy i rzucił się w tył przerażony. Kasjusz wyszedł z chaty blady, z zaciśniętemi pięściami.
 — Wytłumacz mi się, Luizo, co to ma znaczyć? — zapytał Pointdekster, marszcząc brwi.
 — Nie mogłam zostać w domu sama, nie wiedząc, co się dzieje z Henrykiem i myśl o nim zaprowadziła mnie tutaj.
 — Dlaczego właśnie tutaj? Jakże to znalazłaś drogę?