Strona:PL Reid Jeździec bez głowy.pdf/146

 — Nie, senior. Ale moja pani bawiła tutaj u swego wuja, dopóki Maurice Gerald leżał chory w hotelu. Trzy razy nosiłem do niego koszyki ze smakołykami i winem. A raz był w koszyku list, pisany jej ręką. Teraz znowu mam list do niego. Proszę, niech pan przeczyta.
 Diaz chwycił list drżącemi rękami, rozdarł kopertę i zaczął czytać, czerwieniąc się z oburzenia:

„Do seniora don Mauricio Geralda.

 Drogi panie, znów jestem u wuja Silvio, nie mogąc żyć bez wiadomości o panu. Brak tych wiadomości zabija mnie. Niech mi pan powie coś o zdrowiu swojem. Tak bym pragnęła spojrzeć w przecudne oczy pana, aby się przekonać, że jest pan zdrów zupełnie. Proszę mi nie odmówić tej łaski jedynej, o którą błagam. Za pół godziny będę czekała na pana na wzgórzu za domem wuja, niech pan przyjdzie napewno!

Isadora Cavarubio de los Lianos.“

 — Niech djabli porwą! — zawołał rozwścieczonym głosem Miguel Diaz. — Ona wyznacza mu schadzkę. Dobrze, zobaczymy, kogo piękna seniorita spotka o oznaczonej godzinie. Dziękuję ci, Jose, za list, który zatrzymam przy sobie, i idź, gdzie ci kazano.
 Zaledwie Jose odszedł z otrzymanym w nagrodę dolarem, Miguel Diaz ubrał się szybko i, dosiadłszy konia, wyruszył w przeciwną stronę.
 Tymczasem Isadora wspięła się ze swym rumakiem na wzgórze i, spoglądając niecierpliwie na