Strona:PL Pierre Brantôme - Żywoty pań swowolnych Tom II.djvu/56

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.




ROZPRAWA PIĄTA
O TYM, IAKO PIĘKNE Y GODNE BIAŁE GŁOWY MIŁUIĄ WALECZNYCH MĘŻCZYZN, ZASIĘ DZIELNI MĘŻCZYŹNI MIŁUIĄ DAMY ODWAŻNEGO SERCA.

Nigdy się nie zdarzyło, iżby piękne y zacne białe głowy nie miłowały mężczyzn dzielnych y odważnych, mimo iż same z przyrody swoiey są boiące a tchórzliwe; przedsię mężność ma taką wagę naprzeciw nim iż ią miłuią. Wielga to moc kazać się miłować swemu przeciwieństwu, wbrew iego przyrodzie! Y iakżeby to nie było prawdą: owo Wenera, będąca niegdy boginią piękności, wszelakiey gracyey y grzeczności, maiąc swobodę wybrać w niebiesiech y na dworze Iupitera iakiegoś miłośnika wdzięcznego a pięknego, iżby przyprawić rogi swemu niezgule mężowi Wulkanowi, nie wybrała żadnego z nabarziey przymilnych, nabarziey gładkich ani utrefionych, iedno wybrała y miłowała boga Marsa, boga hufców woiennych y męztwa, mimo iż był cale plugawy, cale spocony od potyczki, z którey powracał, y cale czarny od kurzu, y nieschludny ile bydź może, y pachnący barziey żołni-