Strona:PL Petofi - Wybór poezyj.pdf/38

 Niebo, to żołnierz dymisyonowany,
Jasne słońce na piersiach ma za znak zasługi,
 Chmury, to jego łachmany...
 Tak to u ludzi, po służbie długiej
 I rozwianych chwały snach,
Wychodzą ci co wielkie oddali usługi,
Unosząc krzyż zaszczytny i mundur łatany...
 Ah! ah! ah!

A słyszeliście jak w języku ludzi
 Ptak leśny śpiewa: pipity pelety...
 Dźwięki te znaczą: „bójcie się kobiety!"
 Kobieta wabi człowieka,
 Jak ocean wody rzek,
Po co?... by w niej utonął jako w morzu rzeka...
 Piękna, w długie strojna sploty,
 Gdyś niebacznie w potrzask wbiegł
Podaje ci truciznę w czarze szczerozłotej...
 O! ja piłem z takiej czary!...
 Rosy jej kropelka mała
 Stokroć większą słodycz miała
 Niż całe niebo zmienione w nektary!...
 Lecz jej kropelka najmniejsza
 Tysiąckroć jest śmiertelniejsza
 Niż całe morze przemienione w jad!...
 Czy widzieliście wy morze,
 Gdy grzbiet jego burza orze
 I zasiewa śmierci kwiat?...
 Tę burzę czyście widzieli w swych snach
 Tego rolnika na bezdennym smugu,
Z ręką na błyskawicy jakoby na pługu?
 Ah! ah! ah!