Strona:PL Ossendowski - Daleka podróż boćka.djvu/51

miał żółto-brunatne futerko, opuszczoną kitę ogona i większe, sterczące uszy.
 Napastnik stał, warcząc i szczerząc kły.
 Nie tracąc ani chwili, rezolutny Łobuz zdzielił go dziobem pomiędzy świecące w ciemności ślepie.
 Podstępny wróg uciekł z jękliwem i przeraźliwem skowytem.
 Był to szakal afrykański, tchórzliwy lecz przebiegły drapieżnik.
 Mniejszy od wilka, ale większy od lisa, włóczy się on po nocach i napada na śpiące zwierzęta i ptaki.
 Łobuz obmacał sobie pierś i nie myślał już o śnie.
 Drzemał tylko, nasłuchując czujnie i od czasu do czasu rozglądając się po okolicy.
 Nic go już tej nocy więcej nie płoszyło.
 Wypoczął znakomicie i nabrał sił.
 Nad ranem posilił się ostrygami, napił się wody i ruszył w dalszą drogę.
 Przeleciał nad górami i ujrzą obszerną równinę.
 W oddali widniało jakieś miasto, otoczone murami.