Strona:PL Ossendowski - Daleka podróż boćka.djvu/52

 Ponad płaskiemi dachami białych domków podnosiły się cienkie wieżyczki.
 Na ich szczycie połyskiwał złocony półksiężyc, były to „meczety“ — świątynie Arabów.
 Na równinie pracowali ludzie w białych powiewnych szatach, które Arabowie, mieszkający tu, nazywają „burnusami“.
 Wieśniacy arabscy szli za pługami.
 Ciągnęły je dziwne zwierzęta — garbate, o długich szyjach i śmiesznych, śliniących się pyskach. Były to wielbłądy, duże bydlęta na wysokich nogach.
 Odbywała się orka ziemi.
 Arabowie pokrzykiwali, wielbłądy parskały i jęczały, krocząc powolnie i leniwie.
 Bociek leciał dalej, z zaciekawieniem przyglądając się Afryce.
 Na równinie rozrzucone tam i sam stały małe wioski.
 Wpobliżu na płaszczyźnie pasły się stada baranów, owiec i kóz.
 Trochę dalej stały wielbłądy.
 Od czasu do czasu przemykał się po równinie jeździec.