Strona:PL Ossendowski - Daleka podróż boćka.djvu/50

 Najadłszy się za wszystkie czasy, pociemku wyruszył na poszukiwanie wody.
 Po nocy nie mógł znaleźć źródełka ani potoku, wpadającego do morza.
 Zato zupełnie przypadkowo zauważył wodę, która się zebrała w zagłębieniu skały.
 Bociek napił się i natychmiast wlazł pomiędzy dwa głazy.
 Był tak znużony, że zapomniał o czujności.
 Usnął, jak zabity.
 Nie widział już, że po niebie płynął księżyc, rozświetlając pustynny brzeg.
 Panowała cisza, którą zrzadka tylko płoszył plusk fal.
 I mimo to, Łobuz nagle się obudził.
 Coprawda, nie mógł się nie obudzić.
 Coś schwyciło boćka za pióra na piersi i szarpnęło.
 Przerażony, podniósł powieki i zobaczył wroga.
 Narazie wydało mu się, że jest w zagrodzie polskiej i, że widzi przed sobą Żuczka.
 Bystre oczy ptaka, przyzwyczajone do nocnego lotu, spostrzegły jednak, że piesek, który wyrwał mu kupę pierza,