Strona:PL Or-Ot - Poezje.djvu/019

Czupryna kapkę ruda
(Calumnia złych języków) —
To pan Walanty Duda,
Szacowny kwiat ławników.

Źrenice Baśka wzniesie
Ku gębie krwawo-sinej
I zadrży i chwieje się,
Jak listek osiczyny.

I szepcąc nieprzytomnie
Na ławę ciężko pada:
„Ha! trafił bies i do mnie!
O, biada! biada! biada!

Pan Duda (o, psy czarty!)
Zatoczył koło spore
I na obuszku wsparty
Spoziera na komorę.

I patrzy się i słucha,
Nie tracąc nic fantazyi:
Do łba wędruje z brzucha
Klarownej dzban małmzyi.

Gęba się mu uśmiécha,
A śmiech to przyjacielski
I tylko mruczy zcicha
„Tfu! Jaki smród dyabelski!”

Aż brzęknął wielkim trzosem,
Co suto ładowany
I gadać pocznie głosem
Chrapliwym, jak puzany.

„Przecz gębuś tobie zbladła,
O wdzięczny mój klejnocie?
Jak właśnie kot do sadła
Tak srodze wzdycham do cię!