Przejdź do zawartości

Strona:PL Nossig - Manru.pdf/91

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Tak ku mej Ulanie —
Niesie pieśń tęsknota!
Jako ryba wodę
Jako ptak swobodę,
Jak lirnika tony,
Kocha tłum wzruszony,—
Kocham tak namiętnie,
Jak wzrok światła skrę —
Kocham w każdem tętnie
Kocham, kocham cię!
Pokaż mi twarz.
Czemu milczysz?
Mów!

ULANA.

Nie — wierzyć nie mogę
Byś mnie kochał znów!

MANRU.

Luba wiarę daj!

ULANA.

Chcesz rozwiać mą trwogę?

MANRU.

Wróci, wróci raj!

ULANA.

Jakżeż wierzyć chcę!
Biednej i wzgardzonej!
Śmierć marzyła się!

MANRU.

Porzuć smutki, luba
Myśl o śmierci rzuć!