Przejdź do zawartości

Strona:PL Nossig - Manru.pdf/84

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.
ULANA.

Czy tak?

UROK.

Nie!

MANRU.

Stul gębę, stul!

UROK.

Nieznany mi piękniejszy głos
Jak się Urokiem zwę.

MANRU.

Nie piśniesz ani słowa!

ULANA.

Tak, tak, to o niej mowa.

UROK.

Jej czar — gdy myślę, aż sam drżę.
Tam, tam, czy tak?
Znów tam ciągnie cię!

MANRU.

Potworze!

ULANA (do Uroka)

Milcz!

MANRU.

Ja cię nauczę!

ULANA (do Manru)

Daruj!