Ta strona została przepisana.
MANRU.
Milcz, nędzny psie!
UROK.
O, tak — o, tak!
Ja znam ją, znam,
Zęby perełki, twarz róże dwie!
MANRU.
Dość! dość!
UROK.
Tak, tak! Byłem ja tam, widziałem ją!
Tańczyła gibka, jak wąż jak wąż sam;
Tańczyła z rozkoszą wściekłą,
Aż piekło
Miało uciechę.
MANRU.
Milcz, nędzny, milcz!
ULANA.
Mów! Piękny to wąż?
UROK.
Ha, ha!
Kto ją posiądzie, szczęsny będzie mąż!
MANRU (rzuca się nań z zaciśniętemi pięściami).
Stul gębę, stul!
UROK.
Wzburzony król!
Tańczyła, spiewając wraz.
