Strona:PL Negri Niedola Burze.pdf/25

Wszystkie zabiegi niecne, wszystkie trudy
 Poznałam w ludzkich nędz gmachu,
Między ich bezcześć wtrącona i brudy,
 Drżąca od płaczu i strachu.

Aż dnia jednego, gdzie barłog rzucony
 Wpośród szpitalnej spiekoty,
Czarny ptak śmierci zakrzywił swe szpony
 I na mnie zatrzymał loty.

I tak umarłam w brzask duszny a szary,
 Jak pies bezpański, tułaczy,
Nie słysząc słowa nadziei ni wiary, —
 Słowa zbawienia w rozpaczy.

Czy widzisz włosy moje?... Po kolana
 Lśniąca kaskada ich płynie...
— Bez pocałunku będzie pogrzebana,
 W surowej, cmentarnej glinie.

Widzisz, jak gibkiem, wysmukłem i śnieżnem
 Jest to dziewicze me ciało?
Ono raz pierwszy — pod ostrzem lubieżnem
 Twojego noża zadrżało.

Dalej! Kraj, ćwiartuj, znieważaj je wzrokiem,
 Nasyć się żądzy swej łupem!
Nasyć się mojej nagości widokiem,
 Wszak jestem — sprzedanym trupem!

Śledź, badaj, z twarzą szyderczą, zuchwałą,
 — Szczędzić mnie nie masz powodu, —
Szukaj w wnętrznościach moich, szukaj śmiało
 Okropnych tajemnic głodu! —