Strona:PL Montepin - Jasnowidząca. T. 3.pdf/70

 — Nic.
 — Więc mam zaszczyt życzyć dobrej nocy. W jadalni zatrzymał się Rodille pół godziny. Potem dobył z pugilaresu starannie zapieczętowany bilet i położył go na srebrnej tacy. Adres wyraźnem, widocznie udanem pismem oznaczony brzmiał jak następuje:
 — Do pana Vicomtego Coursolles w jego własnym hotelu. Bardzo pilno.
 Wziąwszy tacę do ręki, udał się do sypialni i zapukał. Wicherek na poły już śpiący przestraszył się słysząc pukanie.
 — Kto tam? krzyknął drżącym głosem.
 — To ja, kamerdyner.
 — Czy jesteś sam?
 — Sam jeden.
 Wicherek uspokoił się. Przestrach jego taką drobnostką wywołany, był bezpodstawny.
 — Przepraszam najmocniej — rzekł Rodille otworzywszy drzwi — że panu Vicomtemu przeszkadzam, lecz oddano mi ten list jako bardzo ważny i pilny.
 Raczy pan wybaczyć mojej gorliwości.
 — Zkądże ten list?
 — Człowiek, który go przyniósł był ubrany jak lokaj, lecz gdy było ciemno mogłem się pomylić.
 Wicherek wziął bilet a Rodille usunął się skromnie do przyległego pokoju.
 Zanim Wicherek list otworzył, przypatrzył mu się wpierw uważnie i rzekł do samego siebie:
 — Tego pisma nie znam wcale. Kto do dyabła może mieć do mnie tak nagły interes?