Strona:PL Montepin - Jasnowidząca. T. 3.pdf/62

do wyjednania ci miejsca u mego pana i to pod temi samemi warunkami, pod któremi ja sam u niego zostaję. Czy pan jeszcze nie dowierzasz?
 — Mniej niż przedtem. Czy te pieniądze nie są fałszywe?
 — Idź pan z niemi do wekslarza a przekonasz się.
 — Czy jesteś pewny, że mnie twój pan przyjmie?
 — Jestem jego factotum i wszystko odemnie zależy. Czy zgoda?
 — Posłuchaj mnie pan. Ja jestem poczciwym człowiekiem i nie chciałbym memu panu wyrządzić przykrości. Wytłumacz mi pan, jaki możesz mieć w tem interes, że na cały tydzień chcesz mnie zastąpić. Jeźli rzecz nie wyda mi się szkodliwą, to w takim razie uczynię, czego sobie życzysz.
 — To jest tajemnica mego pana.
 — Tak. To twój pan dał ci takie polecenie?
 — No, tak jest. Czy możesz przypuścić, abym na żarty pięć tysięcy franków za okno chciał wyrzucić?
 — Im dłużej o tem myślę, tem mniej mi się to wszystko podoba.
 — A gdy panu powiem, co wiem, czy będziesz milczał?
 — Jak grób.
 — Przysięgnij mi pan!
 — Przysięgam ci na zbawienie duszy mojej ciotki Grelu!
 — Czy pan wiesz, że Vicomte się żeni?
 — Wiem o tem.
 — Lecz nie wiesz, że mój pan w jego narze-