Strona:PL Montepin - Jasnowidząca. T. 3.pdf/48

do kogo innego. Łatwo można znaleść w Paryżu ludzi dobrej woli i uzdolnionych.
 — Jak się panu podoba.
 — Więc mów pan a zobaczę.
 — Dasz mi pan pięć procent od spodziewango posagu.
 — Pięćdziesiąt tysięcy franków! krzyknął Coursolles.
 — Nie mniej, nie więcej.
 — Pan jesteś szalony.
 — Możesz pan przyjąć albo nie. Tymczasem muszę pana poprosić, abyś się rychło decydował, bo nagła sprawa powołuje mnie do odległej części miasta i muszę pana pożegnać.
 Rodille powstał. Nieznajomy myślał jeszcze chwilę, a potem rzekł:
 — Pan mi przykładasz pistolet do piersi, lecz potrzebuję pana, a zatem niech będzie.
 — Tak, to mi się podoba.
 — Czy chce pan zadatku?
 — Wcale niepotrzebny. Ufam panu najzupełniej, a zresztą, gdybym panu nie dowierzał i był zdania, że mnie oszukasz, tobyś sam tego żałował. Jeszcze nikt nie uszedł bezkarnie, kto mnie oszukał.
 — Kiedyż otrzymam papiery?
 — Za cztery dni.
 — Czy tu, czy u mnie w domu?
 — Zastosuję się do jego własnej woli w tym względzie.
 — Więc niech to będzie u mnie. Dziś jest poniedziałek. Zatem oczekuję pana w niedzielę wieczór.