Strona:PL Montepin - Jasnowidząca. T. 3.pdf/47

menty, każdy po czterdzieści sous, więc razem sześć franków. Jeźli pan dzisiaj do Pikardyi napisze, to za sześć dni wszystko będzie jak należy, a jeźli pan sobie życzy, panie Vicomte, abym ja pana wyręczył, to jestem gotów do napisania tamże w tej chwili.
 Coursolles spojrzał na Rodillego bystro, lecz to nie miało żadnego skutku, bo oczy dyrektora były daszkiem zasłonięte. W końcu przemówił nieznajomy:
 — Uprzedzasz pan moje żądania. Jeźli mi pan za dni parę zwróci te papiery podpisane, zalegalizowane i pieczęciami opatrzone, to dam panu za jego fatygę dwadzieścia tysięcy franków.
 — Dwadzieścia tysięcy franków, powtórzył Rodille.
 — Gotówką wyliczę je panu. Widzisz pan że lubię sumy okrągłe. Czy zgoda?
 — Zachodzą jeszcze niejakie drobnostki, panie Vicomte.
 — Czy upatrujesz pan jakie trudności?
 — Jest jedna i wcale nie mała.
 — Jakaż to trudność?
 — Pańska ofiara jest nędzna. Pańskie małżeństwo przyniesie panu milion, a ofiarujesz mi tylko dwadzieścia tysięcy. Gdy bezemnie tego małżeństwa zawrzeć nie możesz, więc pomyśl panie Vicomte, że podobne wynagrodzenie tylko śmiechu warte.
 — Myślałem przecież...
 — Źle pan myślałeś, przerwał mu Rodille sucho.
 — Więc postaw pan sam cenę, lecz nie nadto wygórowaną, bo w takim razie musiałbym się udać