Strona:PL Montepin - Jasnowidząca. T. 3.pdf/46

chwalić mogę.
 — Oglądnąłem się i znalazłem, czego szukałem. Dobra gwiazda wprowadziła mnie w styczność z małą panienką, mającą lat dwadzieścia sześć, córka handlarza zbożem, który przed rokiem umarł. Matka jej już dawno nie żyje. Ta kochania godna istota posiada milion majątku.
 — To ostatnie lepsze niż wszystko, panie Vicomte.
 — I ja tak sądzę. Konkurowałem do niej i pozyskałem ją mojemi zalety. Otóż panienka, która od urodzenia nie inaczej jak tylko Angeliką Grichard nazywała się, chce koniecznie tytułu i dałaby kosza każdemu, ktoby nie był przynajmniej baronem.
 — Wielkie szczęście, że pan jesteś Vicomte, bo inaczej nicby nie było z projektowanego małżeństwa! rzekł Rodille z najpoważniejszą miną na świecie.
 — Tak, zapewne. To wielkie szczęście dla mnie, i cieszę się niem niewymownie.
 Nagle nieznajomy zmienił głos i podał Rodillemu papiery, które wraz z kartami wizytowemi dobył z pugilaresa, mówiąc dalej:
 — Niech to pan przeglądnie, proszę pana.
 Rodille wziął papiery i czytał uważnie.
 — Cóż wiec? zapytał nieznajomy.
 — To panie Vicomte są niestemplowane i nielegalizowane odpisy pańskiej metryki i świadectwa zgonu pańskiego ojca i matki, którzy przed dwudziestoma kilkoma laty na zamku Coursolles w Pikardyi pomarli.
 — Te papiery są w porządku, nieprawdaż?
 — Bez wątpienia. Rozchodzi się tu o trzy doku-