Strona:PL Montepin - Jasnowidząca. T. 3.pdf/45

przed sobą. Tak nasz interes rychło się załatwi, bo jestem bogaty, wspaniałomyślny i potrzebuję pana.
 — Doskonale! Mam nadzieję, że w przyszłości nie nastąpi nic takiego, coby mogło spowodować utratę pańskiego zaufania.
 — Nic zupełnie! Zaufam panu ze wszystkiem i zawsze.
 — A ja z mojej strony okażę się godnym tego.
 Nieznajomy dobył z kieszeni pugilares w rosyjski jucht oprawny, otworzył go i wyjął karty wizytowe i rozmaite papiery.
 — Oto jest mój adres.
 Rodille przeczytał na karcie: Vicomte Hektor z Coursolles — a nieco niżej: Ulica Koliseum numer dwadzieścia.
 Rodille czytał uważnie, i gdyby nie miał daszka na oczach, możnaby było ujrzeć ciekawy uśmiech, który na jego twarzy zaigrał.
 — Panie Vicomte! oczekuję z niecierpliwością tego, co mi masz powiedzieć.
 Vicomte Coursolles zabrał głos i przystąpi, wprost do rzeczy mówiąc:
 — Podróżowałem wiele, bo podróże kształcą młodzież. Dopiero od kilku miesięcy jestem w Paryżu. Już mi się sprzykrzyło kawalerskie życie i postanowiłem się ożenić, gdy atoli obok osobistych zalet posiadani pięć kroć sto tysięcy płynnego majątku, bądź w papierach, bądź w kosztownościach familijnych, więc postanowiłem wybrać damę, któraby przynajmniej tyle posiadała co ja.
 — Bardzo mądre postanowienie, które tylko po-