Strona:PL Montepin - Jasnowidząca. T. 3.pdf/162

 — Nie umiera się w jego wieku, gdy kobieta zdradzi; prędko się pocieszy. Lecz w moim wieku nie traci się tak prędko miłości, która jest ostatnią.
 — Byłżebyś pan ze mną szczęśliwym, gdybym pana nie kochała.
 — Siła mej miłości obudzi w pani także miłość. Jestem bogatym, bardzo bogatym i mogę pani wszystko ofiarować, co tylko kobieta życzyć sobie może Jeszcze jedno: chociaż posiadam milion a pani nic, to po naszym ślubie będzie wszystko nasze wspólne; udowodni to pani moją miłość.
 — Nic to nie znaczy — odpowiedziało dziewczę — nędza z Pawłem wydaje mi się powabniejszą, aniżeli wszelkie szczęście z panem i wybiorę ubóstwo, jeżeli wybór będzie możliwy.
 — Szczęściem jednak że kocham panią i przeszkodzę pani popełnić takie głupstwo.
 — Czyż nie jestem panią mego losu?
 — Nie, i tysiąc razy nie!
 — I któż mi przeszkodzi?
 — Ja, moja piękna!
 — Pan nie możesz mnie zmusić przeciw mej woli pójść za pana.
 — O mylisz się pani strasznie.
 — Pan nie jesteś moim ojcem ani opiekunem i nie masz żadnego prawa nademną.
 — Gdzieindziej może! Lecz w tym domu, który jest moim i gdzie sami jesteśmy, mam wszelkie prawa na świecie.
 — Ależ to podłość!
 — Nie zaprzeczam, bo dzieje się to tylko dla