Strona:PL Montepin - Jasnowidząca. T. 3.pdf/100

rzać, abyś tego nie czynił. Ty sam zanadto jesteś rostropnym, by dopuścić się takiego głupstwa.
 — Może być, że wcale nie obawiasz się o swe życie, ale ja mam jeszcze inny środek.
 — A ten ma być?
 — Gdy mię w ten moment nie usłuchasz, zaskarżę cię i każę aresztować.
 — Co, przyjacielu? — zawołał z uśmiechem Laridon — rzeczywiście, ty ubolewasz nademną; ja stroję sobie z twej groźby żarty i wzywam cię, byś ją spełnił.
 — Ah, ty wzywasz mię! — zawołał rozsrożony Rodille.
 — Tak jest i sto razy tak!
 — Po raz ostatni: Miej się na ostrożności!
 — Czegóż mam się obawiać? nie mój najlepszy, ty mnie nie zaskarżysz, bynajmniej. Żandarmi, którychbyś tu sprowadził, wzięliby nas obydwóch. Oskarżyciel i oskarżony staną przed sądem naprzeciw siebie i ty doznasz wtedy większego potępienia aniżeli ja!
 — Kłamiesz łajdaku!
 — Ty sam wiesz, że to prawda. Gra naszych losów jest nierówna, gdyż mnie czeka więzienie a ciebie rusztowanie!
 Rodille wzdrygnął się i cofnął się nieco w stecz pomrukując: — Rusztowanie!
 — Sądzisz, że jestem ślepy, dlatego że zamilczałem? Sądzisz, że mnie nie wiadome straszne tajemnice twego życia? Już oddawna uważam, zbieram i jasną mi została tajemnica, którą się osła-