Strona:PL Montepin - Jasnowidząca. T. 2.pdf/9

że pan liczysz na dziecię, aby mieć ztąd wielkie dochody?
 — Całkiem naturalnie, bo czyż inaczej ryzykowałbym tak znaczną sumę dziesięciu tysięcy franków?
 — Przyznaję, jednakowoż suma, która panu, panie doktorze, tak znaczną być się wydaje, jest mojem zdaniem bardzo małą w porównaniu z zyskami, jakie z tego interesu ciągnąć możesz.
 — Ja raz postanowionej sumy podnieść nie mogę, bo muszę na jej zapłacenie wszystkich użyć zasobów, jakie posiadam.
 — Daruj pan, lecz ja temu wcale wiary nie daję. Pan jesteś bardzo bogaty, mój panie doktorze i masz zresztą kredyt na miejscu. Mimo tego przecież chcę wziąć pańskie żarty za prawdę i chcę przyjąć na razie umówione dziesięć tysięcy franków.
 — A czegóż pan zażądasz po tem?
 — Potem chcę być pańskim wspólnikiem i mieć udział w dochodach.
 Horner aż podskoczył do góry i krzyknął:
 — Czy pan mówisz seryo?
 — Czyż wyglądam na żartownisia?
 — Czy nie możnaby wiedzieć, do jakiej części udziałowej miałbyś pan pretensyą?
 — Chcę sobie słusznie postąpić i zamiast połowy, której bym mógł żądać, chciąłbym mieć tylko jedną trzecią.
 — Trzecią część! zawołał magnetyzer i począł ruszać ramionami na sposób skrzydłowego telegrafu.
 — Nie prawda, że zdziwiła pana moja skromność w żądaniu?