Strona:PL Montepin - Jasnowidząca. T. 2.pdf/205

 — E! co tam! Pan uczyniłeś dla mnie daleko więcej, niż ja dla pana uczynić mogę. Nie mówmy o tem więcej i połóż się pan do łóżka. Musisz pan dbać o siebie, bo prawie już nie jesteś podobny do żyjącego, lecz wyglądasz tak jak ten, którego do grobu złożono.
 — Ja bo też już od trzech dni nic a nic w ustach nie miałem.
 — Na Boga! Pan trzy dni nic nie jadłeś? — krzyknęła Maryca.
 Potem atoli dodała rychło:
 — Jesteśmy ubodzy jak myszy kościelne i nasza spiżarnia jest prawie pusta, mimo tego jednak damy panu, na co nas stać.
 Rzekłszy to położyła na stole kawał suchego, czarnego chleba, postawiła rodzaj mamałygi i podała Vaubaronowi flaszkę z wódką.
 Nieszczęśliwy zbieg rzucił się na podane jadło z żarłocznością zgłodniałego wilka.
 — Bądź pan ostrożny w jedzeniu — przestrzegał Guern — bo toby mogło zaszkodzić. Na dwa lub trzy razy może to być dobre, lecz na raz mogłoby pana o życie przyprawić.
 Mechanik uznał słuszność i miał podostatkiem odwagi i męstwa, aby być posłusznym. Pomimo strasznego głodu zjadł tylko mały kawałek chleba i napił się odrobinę wódki.
 — A teraz wypocznij pan kilka godzin. Żona i ja doskonałą przygotujemy kryjówkę.
 Potem w rzeczywistości wzięli się mąż i żona do układania w kącie izby wiązek chrustu w wy-