Strona:PL Montepin - Jasnowidząca. T. 2.pdf/15

z domu, aby twego ojca poszukać i tu go sprowadzić? Czy nie przypominasz sobie, że ci zostawiłem jadło na stole?
 Te słowa, któremi Rodille okpił dziecię o całą dobę, poskutkowały.
 — Tak, tak — zawołała Blanka — to prawda! Teraz przypominam sobie wszystko mój panie, lecz gdzież jest mój ojciec? czy przyszedł?
 — Widziałem go i przychodzę właśnie od niego. Te osoby, które się z nim tak źle obeszły, są teraz jego najlepszymi przyjaciółmi i dały mu wiele pieniędzy. Twój ojciec jest teraz bardzo bogaty i ty nią będziesz.
 — A to szczęście! — zawołała mała klaszcząc w dłonie — lecz dlaczegóż nie przyszedł, aby mi to sam powiedział?
 — Dziś w żaden sposób przyjść nie mógł.
 — To niepodobna — rzekła maleńka blednąc i drżąc na całem ciele.
 Rodille odpowiedział spiesznie:
 — Ojciec nie mógł przyjść i tylko polecił mi, abym cię uspokoił i oddał ci tych kilka zabawek.
 Blanka podniosła główkę i zawołała z radością:
 — Tak, ojciec mi co przysłał, a gdzież to jest?
 — Oto są, popatrz, bardzo piękne rzeczy, sukienki i śliczne zabawki. Popatrz no tylko. Twój ojciec musi cię bardzo kochać.
 Dziecię ucieszyło się bardzo.
 — Czyś zadowolona? mówił dalej bandyta.
 — Co to za piękne rzeczy, a ta lalka jaka śliczna! Czy to prawda, że te wszystkie rzeczy do mnie