Strona:PL Montepin - Jasnowidząca. T. 2.pdf/11

zwisko i osobę za 100 talarów miesięcznego wynagrodzenia.
 — I cóż z nim do dyabła myślisz poczynać?
 — Więc jeszcze nawet teraz niczego się nie domyślasz?
 — Niczego wcale, muszę to wyznać.
 — To szczególne, zwykle pojmujesz daleko łatwiej. Powiem panu zatem, że tego lekarza i małą umieszczę w pysznie urządzonem mieszkaniu, na pierwszem piątrze domu w ulicy Montlanc albo na Boulevard Montmartre, ogłoszę potem w całym Paryżu magnetyczne konzultacye, które jak się spodziewam o wiele lepiej się powiodą niż pańskie a przecież mimo tego tylko 10 franków zamiast jednego luidora kosztować będą. Teraz rozważ pan, kochany panie doktorze, ile panu pacyentów przy tej konkurencyi z końcem miesiąca jeszcze pozostanie.
 — Pan to chcesz uczynić — mruczał doktor z tropu zbity — a ja myślałem, że mogę liczyć na pana!
 — I ja też nigdy pana nie zawiodłem.
 — Jeźli pan mnie opuścisz, jestem zgubiony!
 — Zapewne, lecz kto winien temu? Czy pan zawsze jeszcze na mój wniosek zgodzić się nie możesz?
 — Byłem ślepym i głupim.
 — A teraz?
 — O teraz już odzyskałem moich pięć zdrowych zmysłów i mam oczy otwarte.
 — To znaczy, że uważasz dobrze na szczęście, którego przed kilkoma minutami przyjąć nie chciałeś.