Strona:PL Montepin - Jasnowidząca. T. 1.pdf/93

woprzybyły, pochylił się ku niemu i rzekł głosem stłumionym umyślnie, aby ich żadne ucho ciekawe a niedyskretne nie podsłuchało:
 — Jest co nowego?...
 — Naturalnie!...
 — Cóż tedy?...
 — Wicherek, Miodziuś i Rypcio pracowali przez noc całą, jak przystało na uczciwych chłopaków!...
 — Według moich wskazówek?...
 — Ma się rozumieć!...
 — Razem, czy każdy na własną rękę?
 — Każdy z osobna...
 — A rezultaty?...
 — Przepyszne!
 — Idźmy za porządkiem... Wicherek tedy?...
 — Zrewidował szafkę zwierciadlaną i szuflady w biurku u tej aktorki podrzędnej z teatru Gaîté, co to mieszka na ulicy Fossés du Temple... Odjechała na wieś jejmościanka i dopiero dziś wieczór ma powrócić. Wszystko poszło jak z płatka! Wicherek nie posiada się z radości...
 — Cóż znalazł?...
 — Pieniędzy bardzo mało, ale dużo klejnotów... niektóre wielkiej wartości.
 — Widziałeś je?
 — Widziałem...pomiędzy innemi bransoletka czarna emaliowana, z brylantami prześlicznej wody!... Oceniam tę zdobycz na dwadzieścia tysięcy franków...
 — Tam do dyabła!... — pan Werner strzepnął palcami — wcale ładnie!... I powiedzieć że owa panienka ma całej pensyi po sto franków na mie-