Strona:PL Montepin - Jasnowidząca. T. 1.pdf/195

radzić się doktora Hernera.
 — Nie będą więc z nim sam na sam.
 — Będziesz sam na sam z nim i z jasnowidzącą, o tem proszę ani chwili nie wątpić.
 — A ci tam wszyscy?
 — Czekają i wejdą do gabinetu, gdy na ich numer kolej przyjdzie.
 — Ja zatem wejdę aż po nich?
 — Naturalnie!... Masz pan dopiero numer siódmy. Całkiem po sprawiedliwości...
 Vaubaron machnął ręką niecierpliwie.
 — Eh! niemasz pan na co narzekać! — sługus zauważył. — Trafiłeś dziś doskonale!... Bywają takie dni że czeka po kilkadziesiąt osób... Widziałem nieraz takich, którzy od jedynastej rano dopiero mogli o piątej po południu, rozmówić się z doktorem... Cóż pan chcesz? jesteśmy w modzie... mamy powodzenie...
 — Ileż mniej więcej będę czekał?
 — Trudno ściśle oznaczyć...
 — Ale jednak?...
 — Ba, co najmniej godzinę...
 — Czy muszę ten cały czas tu przesiedzieć?
 — Oh! wcale nie!.. Jeżeli masz pan w pobliżu co załatwić, proszę by się przynajmniej nie żenować... Byłeś pan był z powrotem, gdy numer 6 skończy konsultacyę... Zapewniam że pańskiego numera nikt nie zabierze.
 — Dobrze... powrócę zatem za godzinę — Jan wyszedł, ująwszy Blankę za rączkę.