Strona:PL Montepin - Jasnowidząca. T. 1.pdf/194

 — Czy wiecie, ile wynosi konsultacya? — spytał drwiąco sługus.
 — Właściwie... nie wiem dokładnie... Byłbym panu wdzięczny, gdybyś mnie oświecił pod tym względem...
 — Kosztuje dwadzieścia franków...
 — Dwadzieścia franków! powtórzył Jan przerażony ogromem sumy.
 — Nie inaczej!... i tu nie ma targu! przestrzegam!...
 Zawahanie machinalne Jana, trwało jedno oka mgnieniu zaledwie. Nie byłby się cofnął, gdyby nawet byli od niego zażądali całych pięćdziesięciu franków, wszystkiego, co obecnie posiadał.
 Wyjął z kieszeni 20 franków, i podał lokajowi. Fizyonomia sługusa zmieniła się natychmiast. Z chmurnej i swarliwej zrobiła się uprzejmą i uśmiechniętą.
 Otworzył małą szkatułeczkę, stojącą w sieniach na konsoli marmurowej i wyjął z niej znaczek okrągły z kości słoniowej z numerem siódmym, czerwoną farbą wydrukowanym i wręczył mechanikowi.
 — Proszę pana — przemówił z niskim ukłonem. — A teraz chciej pan wejść do sali poczekalnej.
 Jednocześnie podniósł portyerę zieloną aksamitną i drzwi otworzył.
 Jan zatrzymał się na progu, widząc kilku mężczyzn, to siedzących, to przechadzających się po sali.
 — Co to za jedni? — spytał.
 — Nasi klienci... przychodzą tak samo jak i pan,