Strona:PL Montepin - Jasnowidząca. T. 1.pdf/150

 — Ba! łatwo to powiedzieć!... ale tymczasem, wlazłem w biedę po same uszy!...
 — Eh! przesadzasz...
 — Aha! przesadzam!... liczyłem na grube pieniądze, a znajduję się raptem bez grosza przy duszy!
 — No! coś zawsze pozbierasz, rewidując kieszenie przechodniów...
 — Nie lubię pracować w taki lichy sposób!... To mi za mało przynosi... Nie licząc że Florka nie da mi spokoju!...
 — Coż to za Florka znowu?...
 — Moja ostatnia konkieta! Spodziewając się pieniędzy, jak lodu! obiecałem jej prezencik...
 — Możesz jej zaofiarować oba pudelka...
 — Takie śmiecie!... Oh! bardzo proszę! moje kochanki wynaszają coś lepszego!... Ejże! papo Legrip, pokaż się poczciwym człowiekiem!...
 — Czyż ja nim kiedy nie jestem?...
 — Wyciągnij mnie z tego błota!...
 — Jakim sposobem?
 — Daj mi naprzód ze dwadzieścia żółtobrzuszków... Odciągniesz to sobie przy pierwszym interesie, który z sobą robić będziem... Cóż? Zgoda?
 — Nie mój chłopcze... To się na-mnie nie pokaże...
 — Oddam za to trzydzieści, czterdzieści luidorów!...
 — Ofiarowałbyś mi sto, a zawsze usłyszałbyś nie... i nie!... Nigdy naprzód nie daję, i nigdy jednego franka nie pożyczam nikomu... To sposób jedyny, aby żyć zawsze na dobrej stopie z moimi klientami i nigdy się z żadnym nie poróżnić...