Strona:PL Montepin - Jasnowidząca. T. 1.pdf/141

pieniu. — Toś pan dziś się nie widział z Richardem?
 — I owszem... widziałem go.
 — W takim razie, musiał panu oznajmić, iż przeszłej nocy pracowałem, z dość dobrem powodzeniem.
 — W rzeczy samej... coś mi o tem napomknął.
 — W skutek czego, przychodzę do pana, kochany tatku Legrip — paplał dalej Wicherek — aby pomacać trochę pieniążków!...
 — Nie będziemy odtąd robili ze sobą interesów, mój kawalerze! — Rodille sucho dorzucił.
 — Oho!... a to dla czego?
 — Nic nie kupuję... przynajmniej nie od ciebie...
 — Co też pan mówisz, papo Legrip?
 — Prawdę...
 — Czyżbym miał nieszczęście, pana czem obrazić, lub mu się niepodobać? To z pewnością niechcący!
 — Popełniłeś tę kolosalną niedorzeczność i wspomniałeś Richardowi, że jeżeli nie skończę z wami dziś wieczór interesu, udacie się gdzie indziej... Proszę... Proszę! proszę! szczęśliwej drogi!... Wolna wola!... ja gwałtem nikogo nie siłuję i nie zatrzymuję... Udajcie się do kogo chcecie, skoro możecie się obejść bezemnie!...
 — Kochany papo Legrip!... zaczął Wicherek żałośliwie.
 — Dość tych deklamacyi!... szkoda czasu! — przerwał mu szorstko Rodille. Dobranoc!
 — Ale mnie to ani w głowie nie powstało, o