Strona:PL Merimee - Dwór Karola IX-go.pdf/140

 — Szczęśliwej drogi — rzekł Bernard, odchodząc.
 — Jedno słowo... Muszę ci dać przyjacielską radę.
 — Radę?
 — Przepraw się zaraz na drugą stronę Sekwany.
 — Czy to żart?
 — Bynajmniej. Nigdy nie byłem mniej usposobiony do żartów. Przepraw się przez rzekę i schroń się do gospody obok kościoła Św. Jakóba. Powiedz matce Brûilard, że przychodzisz ode mnie, a będziesz dobrze przyjęty. Nie znudzisz się tam z pewnością.
 — Dziękuję, ale na dziś mam inne zamiary.
 — Usłuchaj, a nie pożałujesz; daję ci na to moje szlacheckie słowo.
 — Nie mogę...
 — Jeżeli się stanie nieszczęście, nie będę temu winien. Po raz ostatni ci powtarzam: przepraw się na drugą stronę Sekwany.
 Zagadkowe przestrogi Béville’a i niezwykle poważny wyraz jego twarzy zastanowiły Bernarda.
 — Wytłumacz się jaśniej, nic nie rozumiem.
 — Nie mogę ci wytłumaczyć, mój drogi, i tak za wiele powiedziałem. Pamiętaj, żebyś przed jedenastą przeprawił się na drugą stronę Sekwany. Bądź zdrów.
 Béville odszedł. Bernard chciał iść za nim ale i tak stracił wiele czasu; przyspieszył kroku,