Strona:PL Merimee - Dwór Karola IX-go.pdf/107

 — Przyjdę, ale nie wiem gdzie...
 — Dziś wieczorem, o wpół do dziewiątej, bądź wasza wielmożność w kościele Św. Germana w Auxerrois, w lewej nawie.
 — Tam się spotkam z ową panią?
 — Nie. Ktoś tam przyjdzie i drogę wskaże. Zaufać dyskrecyi waszej wielmożności można?
 — Rozumie się.
 — Przyjdziecie sami?
 — Daję na to słowo szlachcica.
 — Dobrze. Nie staraj się wielmożność wasza śledzić mnie, gdyż to się na nic nie zda.
 Skłoniła się nizko i odeszła.
 — Czego ta wiedźma chciała? — ciekawie zagadnął Jerzy.
 — Et nic! — z udaną obojętnością odparł Bernard, biorąc gitarę.
 — Przede mną nie potrzebujesz się pan ukrywać. Może ci towarzyszyć na schadzkę albo wypłazować niewczesnego spółzawodnika? — zapytał Włoch.
 — Wcale nie.
 — Wolna wola. Założyłbym się jednak, że nie wytrzymasz pan i wyśpiewasz mi wszystko.
 Bernard milczał i z roztargnieniem trącał w struny gitary.
 — Nie będę mógł dziś wieczerzać u pana de Vandreuil — rzekł wreszcie.
 — Więc to na dziś! Powiedz mi pan, czy piękna?
 — Nie wiem... Podobno jest cudzoziemką, ale jej nie znam.