Strona:PL May - Matuzalem.djvu/171

 — Nie — bez — bez — pie — —? — wymamrotał student.
 — Tak. Otwórz przynajmniej oczy!
 — O — o — oczy!
 Widać było, że nie szczędzi trudu, aby podnieść powieki — napróżno. Wówczas Ryszard wpadł na dziwny pomysł. Gniewnym tonem krzyknął:
 — Czy nie słyszysz, głupi smarkaczu!
 Obelga podziałała. Matuzalem otworzył oczy i zawołał:
 — Hultaju! Ja ci pokażę! Przygotuj baty, Godfrydzie! — mimo otwartych oczu Matuzalem nie poznał Ryszarda.
 — Sam jesteś hultajem, — odpowiedział chłopak — pięciokrotnie relegowana małpo!
 Okazało się, że obraza silniej działała niż opjum. Matuzalem odepchnął Ryszarda, podniósł się na kolana i huknął:
 — Co? Jak? Rele — rele — — ja — ja —?
 — Tak, ty! Infamją relegowany!
 Błękitno-purpurowy zerwał się na nogi, wyciągnął pięści w kierunku śmiałka i zawołał zachłyśniętym głosem:
 — Mnie! Mnie coś podobnego! Pieski gnacie, ja cię rozmiażdżę!
 Chciał rzucić się na Ryszarda, ale zachwiał się na nogach, poczem, wsparty o ścianę, zamknął zpowrotem oczy. Chwytając się rękoma za ciążącą głowę, byłby znowu runął, gdyby Ryszard nie wpadł na

45