Strona:PL Marx Karl - Kapitał. Krytyka ekonomji politycznej, tom I, zeszyty 1-3.pdf/601

Wystąpił problem z korektą tej strony.

We wszystkich tych wzorach (wzory II) rzeczywisty stopień wyzysku pracy (czyli stopa wartości dodatkowej) jest wyrażony błędnie. Niechaj dzień roboczy liczy 12 godzin. Jeżeli inne założenia pozostają, takie, jak w naszym poprzednim przykładzie, to rzeczywisty stopień wyzysku pracy wyrazi się w tym wypadku w następujących stosunkach:

{\frac {\text{6 godz. pracy dodatkowej}}{\text{6 godz. pracy niezbędnej}}}={\frac {\text{wartość dodatkowa wysokości 3 szyl.}}{\text{kapitał zmienny wysokości 3 szyl.}}}=100\%

.

Natomiast według wzoru II otrzymujemy:

{\frac {\text{6 godz. pracy dodatkowej}}{\text{12-godz. dzień roboczy}}}={\frac {\text{wartość dodatkowa wysokości 3 szyl.}}{\text{wartość wytworzona wysokości 6 szyl.}}}=50\%

.

Te wzory pochodne wyrażają w istocie stosunek, w jakim dzień roboczy, czyli wartość przezeń wytworzona, dzieli się pomiędzy kapitalistę i robotnika. Jeżeli więc uważamy je za bezpośrednie wyrazy stopnia samopomnażania kapitału, to wynika z nich błędne prawidło następujące: praca dodatkowa lub wartość dodatkowa nie może nigdy osiągnąć 100%^[1]. Ponie-

↑ Przykładem: „Dritter Brief an v. Kirchmann von Rodbertus. Widerlegung der Ricardoschen Theorie von der Grundrenite und Begründung einer neuen Rententheorie. Berlin 1854“. Powracam później do tej rozprawy, która pomimo fałszywej teorji renty gruntowej trafnie ujmuje istotę produkcji kapitalistycznej.
Przypis Engelsa do 3-go wydania: „Widzimy tu, jak życzliwie oceniał Marks swych poprzedników, ilekroć znajdował u nich jakiś istotny postęp, jakąś myśl słuszną i nową. Tymczasem ogłoszenie listów Rodbertusa do Rudolfa Meyera każe nam przyjmować powyższe uznanie z pewnem zastrzeżeniem. Czytamy tam: „Trzeba ratować kapitał nietylko przed pracą, ale także przed nim samym, a najlepiej dokonywamy tego, gdy ujmujemy działalność kapitalisty-przedsiębiorcy jako funkcje gospodarcze narodowe i państwowe, delegowane mu przez własność kapitalistyczną, a zysk jego, jako formę pensji, gdyż nie znamy jeszcze żadnej innej formy organizacji społecznej. Ale pensje można regulować i nawet redukować je, jeżeli zbyt wyrosły kosztem płac roboczych. W ten sposób można odeprzeć napad Marksa na społeczeństwo — tak nazwałbym jego dzieło... Wogóle dzieło Marksa nie jest analizą kapitału, lecz polemiką przeciw jego dzisiejszej formie, którą Marks miesza z samem pojęciem kapitału. Stąd właśnie pochodzą jego błędy“ („Briefe usw. von dr. Rodbertus-Jagetzow, herausgegeben von dr. Rud. Meyer. Berlin 1881“, Tom. I, str. 111, 48. List Rodbertusa). W takich to ogólnikach ideologicznych ugrzązł śmiały niegdyś istotnie rozmach rodbertusowiskich „Soziale Briefe“! [Odkąd Engels to napisał, zostały ogłoszone wywody Marksa o teorji renty gruntowej Rodbertusa, zapowiedziane powyższą wzmianką. Por. K. Marx: „Theorien fiber den Mehrwert“, tom II, rozdz. I, str. 176, 208 i nast. K.].

[1] Przykładem: „Dritter Brief an v. Kirchmann von Rodbertus. Widerlegung der Ricardoschen Theorie von der Grundrenite und Begründung einer neuen Rententheorie. Berlin 1854“. Powracam później do tej rozprawy, która pomimo fałszywej teorji renty gruntowej trafnie ujmuje istotę produkcji kapitalistycznej.
Przypis Engelsa do 3-go wydania: „Widzimy tu, jak życzliwie oceniał Marks swych poprzedników, ilekroć znajdował u nich jakiś istotny postęp, jakąś myśl słuszną i nową. Tymczasem ogłoszenie listów Rodbertusa do Rudolfa Meyera każe nam przyjmować powyższe uznanie z pewnem zastrzeżeniem. Czytamy tam: „Trzeba ratować kapitał nietylko przed pracą, ale także przed nim samym, a najlepiej dokonywamy tego, gdy ujmujemy działalność kapitalisty-przedsiębiorcy jako funkcje gospodarcze narodowe i państwowe, delegowane mu przez własność kapitalistyczną, a zysk jego, jako formę pensji, gdyż nie znamy jeszcze żadnej innej formy organizacji społecznej. Ale pensje można regulować i nawet redukować je, jeżeli zbyt wyrosły kosztem płac roboczych. W ten sposób można odeprzeć napad Marksa na społeczeństwo — tak nazwałbym jego dzieło... Wogóle dzieło Marksa nie jest analizą kapitału, lecz polemiką przeciw jego dzisiejszej formie, którą Marks miesza z samem pojęciem kapitału. Stąd właśnie pochodzą jego błędy“ („Briefe usw. von dr. Rodbertus-Jagetzow, herausgegeben von dr. Rud. Meyer. Berlin 1881“, Tom. I, str. 111, 48. List Rodbertusa). W takich to ogólnikach ideologicznych ugrzązł śmiały niegdyś istotnie rozmach rodbertusowiskich „Soziale Briefe“! [Odkąd Engels to napisał, zostały ogłoszone wywody Marksa o teorji renty gruntowej Rodbertusa, zapowiedziane powyższą wzmianką. Por. K. Marx: „Theorien fiber den Mehrwert“, tom II, rozdz. I, str. 176, 208 i nast. K.].

[1]