Nuż o rządzie domowym ktoby co chciał mówić,
Za Ocean albo Niepr uciekaćby musiał,
I gdzieś z Polski daleko za Tatry się kłusał.
Azaż mało na wszystkiem zbytku tego czasu,
Nic nas to nie obruszy, choć idą k nam z lasu.
Aby kiedy ze wszech stron tak barzo gorzało,
Jak się teraz zaniosło. Widzimy, nie dbamy,
Niechaj będzie, jako chce, gdy się dobrze mamy.
To odmówiwszy ona pani, umilknęła,
Ach ma miła Korono życzliwa i siostro,
Turek na mię naostrzył swoję szablę ostro;
Takież Niemiec hartuje swoje szefeliny,
Już mię prawie ogarnął wszystkę naród inny.
Prawie Pan Bóg przepuścił na mię ten srogi bicz:
Ze wszech stron nieprzyjaciel puszcza na mię strzały,
Czemuchmy się w potrzebie tak siebie zaprzały?
Raczże się dziś w tej mojej przygodzie zmiłować,
I te nieprzyjaciele, co biorą me córy,
Wyżeńmy z Europy w kaukazyskie góry,
Albo precz za Grecyą i Czerwone morze,
Niech naszych dzieci więcej nie biorą w poborze.
Przyjdziem zasię ku onej pierwszej swej wolności,
Jakążmy w on czas mieli, gdy twój syn królował,
Który mnie i me syny jak własne miłował.
Mieli naszy synowie w on czas złote czasy,
231 Węgierska ziemia. 247 Król Władysław.
