Potem przyszedł lew mocny, przyleciał pelikan,
Zjął zimny strach zwierzęta, chcieli precz uciekać.
Czynił lew do wszystkich rzecz: Nie chciejcie się lękać,
Czemu się o cudzy świat tak srodze wadzicie,
Wiele naszych poddanych zwierzątek tracicie.
Czemuż jeden drugiego o kęs ziemie gniecie?
Wiedząc, iżeście tu są, jako jedni goście,
Barzo krótki tu wiek wasz, próżno się nie wznoście.
Snadź się drudzy chcą czynić tu ziemskimi Bogi,
Idź woźny, swoje wici przyłoż im do boku,
Aby nie doczekali do drugiego roku,
Kiedy takową srogość światu okazują,
A mnie na niebie Boga nad sobą nie czują.
Przez sto tysiąc z obu stron tam ludzi pomarło.
Widziałem potem stolec cudnie przyprawiony,
Na nim siedział monarcha, a panowie z strony.
Siedli też w swych infułach księża po prawicy,
Zbiory wielkie ze wszech stron pieszych, jezdnych stali,
Jedni drugich jakoby snadź nigdy nie znali.
Przed monarchą goły miecz jeden pan piastował,
Jakoby był piany przed wszemi szermował.
Pódź ty ze mną szermować, a schowaj miecz krwawy.
Przed duchownymi zasię księgi piastowano,
Spory Pisma świętego przed wszemi czytano.
Wyrwał się jakiś rzecznik, Statutem szermował,
105 Mór w wojsku obu. 108 Król z Radami.
