Strona:PL Marcin Bielski - Satyry.pdf/27

7

Wilk mu zasię powiedział: Leć precz panie strusie,
 I zawrzy się (ja radzę) w swym złotym lamusie.
Jeśli się nie najadasz żelaza w swej włości,

 Najesz się go tu dosyć aże do sytości.

60 

Strus mu zatem jął łajać: Jest temu lat kilka,
 Węgrzy króla psa mieli, teraz zasię wilka,
I węża łakomego, co dzieci połyka.
 Ale poślem bociana, co rad węże smyka,

Wilki w sieci połowim a wielbłądy w dole,

65 

 Rossomaki połupim, lamparty, sobole.
Mięso wasze psom damy, nogi, głowy, brzuchy,
 Z skór waszych poczynimy czeladzi kożuchy,
Harpie poślem do was. Wilk zasię powiedział:

 Ci ptacy z nami będą, abyś o tem wiedział;

70 

Te poślemy oględać wasze wszelkie sprawy,
 Co wam trunki i smaczne splugawią potrawy.
Orzeł zasię tak mu rzekł: Poślem na nie kruki,
 Co im oczy wykłują i zmylą ich sztuki,

Poślem gryfy, co im pstre namioty wywrócą,

75 

 I ten zwierz nieskrócony sieciami okrócą.
Zatém przyszły zwierzęta z wielką mocą starsze,
 I wzięły gwałtem gniazdo w onym kraju ptasze;
Starego Rossomaka z pośrzodka stracili,

 A nowego wybrali, co z nim dobrze pili.

80 

Ten to ptakom jął mówić: Jestem ja bicz Boży,
 Który Mahometowę wiarę wszędzie mnoży.
Nie przepuszczę żadnemu, kto nie Bessermanem,
 Bóg w niebie rozkazuje, ja na ziemi panem.

Strus mu zaraz zatem rzekł: Jeśliś jest bicz Boży,

85 

 Czemuż tedy ten twój bicz dobrych nie rozmnoży?
A złych czemu nie karze, co lud boży trapią,
 Mordują, zabijają, żywności ich drapią?

58 Rzym. 63 Królowa Izabela. 69 Tatarowie. 73 Hiszpani. 75 Książęta. 78 Segiet. 79 Soliman. 80 Selim.