(ok. 24). Glaukus, rybak w Beocyi, po zjedzeniu cudownéj trawy zamienił się w rybę i rzucił się w morze, gdzie przez Neptuna w poczet bóstw morskich policzony został. Kochanka Glaukusa, Scylla, przez zazdrosną Cyrcę w potwora zamieniona, również skoczyła w morze ze skały, która jéj imię zachowała.
(ok. 31). Argonauci.
(ok. 47). O pobycie księcia Lankastra w Luzytanii i jego walkach z Kastylczykami patrz notę 34 — ok. 139 — Pieśń III.
(ok. 52). Miasto Porto — w starożytności nazywało się Cale, z tych dwóch nazw połączonych powstało imię Portugalii.
(ok. 68). W sprzeczce pomiędzy królem francuskim i Filipem Burgundzkim żona tego ostatniego, Izabela infantka portugalska, doradziła, aby sprawę rozstrzygnął oręż, to jest pojedynek pomiędzy dwoma wybranemi rycerzami. Filip, za natchnieniem żony, swoim obrońcą naznaczył Magriça, który pokonał wybrańca króla francuskiego. (Lamarre).
(ok. 69). Inny rycerz z tych dwunastu odznaczył się w Niemczech. Pewien rycerz niemiecki, który miał z nim walczyć, położył warunek, aby każdy z zapaśników miał prawy bok odkryty, lecz nie wspomniał o tém, że sam walczył lewą ręką i że w ten sposób sam będzie miał lewy bok zabezpieczony, gdy jego przeciwnik bezbronnym pozostanie. Alwaro, oburzony tym podstępem, odrzuciwszy broń, porwał przeciwnika w ramiona i w tym uścisku go udusił. (Lamarre).
(ok. 77). Halcyone — córka Eola po śmierci ukochanego męża, Ceiksa, rzuciła się w morze; wzruszeni bogowie zamienili ją wraz z mężem w ptaki zwane w starożytności halcyonami (prawdopodobnie zimorodki).
(ok. 78). Deukalion i Pirra.
