Dla pewnych środków nasennych (doświadczenia na ludziach).
Stos. rozp. woda
|
Dawka na kg
| |
olej
| ||
| Chloralhydrat | 0,22 | 0,025 |
| Bromalhydrat | 0,7 | 0,020 |
| Sulfonal | 1,1 | 0,006 |
| Trional | 4,0 | 0,0018 |
| Tetronal | 4,4 | 0,0013 |
Znaczna część tych substancyj zostaje wydzielona z organizmu w stanie niezmienionym, albo w połączeniu z kwasem glikuronowym, w stanie nietrującego związku, lub wreszcie spala się całkiem, aż na wodę i kwas węglowy. Są to więc wszystko trucizny wyłącznie czynnościowe, a działanie ich zwykle jest chwilowe. Wskutek tego najprawdopodobniejsze będzie przypuszczenie, że mamy tu do czynienia, co do istoty zjawiska, również z porażeniem wskutek przeładowania.
To zjawisko, składające się z nagromadzenia w protoplazmie pewnych substancyj w stanie niezmienionym, zaczynając od wody, odznacza się obniżeniem wrażliwości na podrażnienie oraz czynności komórek, aż do zupełnego porażenia i jest przejawem bardzo zwykłym ujemnych stanów istnienia. Zjawisko to istnieje jako fakt ustalony dla wielu tkanek, a najlepiej da się obserwować na mięśniach.
Na podstawie powyższych danych wyprowadzamy wniosek, że przenikające do ustroju substancje mogą: 1) połączyć się w miejscu wprowadzenia ze składnikami organizmu i pozostać na niem (działanie pierwotne miejscowe);
2) podlegać rezorpcji i w ten sposób dostawać się do krwi;
3) przejść ze krwi do tkanek, a nawet do wnętrza komórek, gdzie albo wytwarzają stałe połączenia, albo zatrzymują się na pewien czas, przedostając się potem na nowo do krwi i do organów wydzielania.
Stosunek trucizny do ustroju jest zależny od czasu jaki upłynął od chwili wprowadzenia. Z początku znajduje się ona w miejscu wprowadzenia i w pewnych warunkach, jak np. w jelitach może pozostawać tam przez dość długi czas. Równie możliwe jest długotrwałe zatrzymanie trucizn na skórze, lub w drogach oddechowych, jak np. w wypadku pylic.
