Strona:PL Leroux - Dziwne przygody miłosne Rouletabilla.pdf/74

 Rouletabille miał ochotę śmiać się, ale rzekł poważnie:
 — W gruncie rzeczy, teka powinna być oddana Włodzimierzowi, albowiem wygrałeś tę kwotę przez szachrajstwo.
 — O, co do tego... — rzekł Candeur, spoglądając z pod oka na Włodzimierza, — to jestem zupełnie spokojny.
 — On ma racyę! rzekł sprawiedliwy Włodzimierz. Wyznam panu, że i ja trochę szachrowałem.
 — Widzisz! Włodzimierz wyznaje sam, jak przystoi człowiekowi dobrze wychowanemu...
 — Tylko on szachruje lepiej odemnie! — westchnął Włodzimierz.
 — W cóż wy jednak gracie? — pytał reporter, — skoro nie macie kart?
 — A... proszę pana... to jest już nasza rzecz! — zauważył Włodzimierz i oddalił się nieco, by poprawić juki na swoim koniu.
 Rouletabille, zostawszy z Candeurem, rzekł do niego:
 — Nie wstydzisz się grać w karty, Candeur, i w dodatku jeszcze szachrować... powiedz!
 — Rouletabille! — odparł Candeur, nie pogardzaj mną! Karciarstwo, to ostatnia namiętność, z trzech moich namiętności, jakim ongiś podlegałem...