Rouletabille znalazł dla siebie, Iwany i towarzyszów, niewielki domek, przy drodze, prowadzącej na zachód, gdzie mogli spocząć, nie narażając się na natręctwo żołnierzy, zdala, od ruchów wojsk.
Rzecz dziwna, Iwana przestała nagle interesować się wojną i wojskiem i to właśnie w chwili, kiedy miała sposobność pracy w szpitalach przy opatrywaniu rannych, jako siostra Czerwonego Krzyża. Prócz tego, poleciła Rouletabillowi, by nie mówił generałowi Sawowowi, gdzie mieszka, na wypadek zaś, gdyby generał spytał, miał ją Rouletabille niezwłocznie zawiadomić, że podał jej adres.
— Wówczas zmieni pani mieszkanie? — spytał reporter.
— Tak! — odrzekła nerwowo, — zmienię mieszkanie! — i zaczęła biegać po niewielkim pokoiku, tak prędko, że Rouletabille był pewny, że straciła zmysły.
Nie odstępował jej tedy i pisał przy niej depesze, wysławszy Tondora na poszukiwanie Candeura
