Ta strona została uwierzytelniona.
Sonet to pomnik, który wieczność Duszy
Stawia minionej, a nie zmarłej chwili.
Dbaj, aby wszyscy jego pełnię czcili,
Czy żal cię zgnębi, czy żałość poruszy.
Tnij go w hebanie, jeśliś w mrocznej głuszy,
W kości słoniowej, gdy ci dzień się mili;
Niechaj ma zawsze blask przeczystych lilij,
Gdy twarz ich rosa perłami opruszy.
Sonet to pieniądz, który z jednej strony
Odsłania duszę, zakrywa ją z drugiej,
Bądź jest na haracz życia przeznaczony,
Kiedy miłości wyświadcza usługi,
Bądź jest postrachem Śmierci, gdy go w ręce
Charona rzucasz po przebytej męce.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d1/PL_Krzak_dzikiej_r%C3%B3%C5%BCy_%28Jan_Kasprowicz%29_s_14.png/40px-PL_Krzak_dzikiej_r%C3%B3%C5%BCy_%28Jan_Kasprowicz%29_s_14.png)