Strona:PL Kazimierz Przerwa-Tetmajer - Na Skalnem Podhalu T.4.djvu/90

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.

som teroz niewiem, wtoryk jo, a wtoryś ty?
Sjon hłop cuhe, kamizelke, jakie to ta wte nosowali, zobuł sie z portek, wyobuł z kérpcy, na ostatek mu i kapelus dał, ostał ino w gaciak i w kosuli, a to — pado dyabłu — ukradnij se ka z płota, ka sie susy.
Dyaboł kapelus na łeb, poprawiéł i pyto sie:
— Nie pozno mie?
— Ka ta?! Je dyś ty przecie dyaboł od tego, cobyś ludzi mamił.
Trzepnon dyaboł ogone rad, ze sie mu śtuka udała i pado:
No to siejdze haw, zakiel sie nie wróce, a o jedzenie i o picie sie nie turbuj, bo to tu bedzie. Ale pockaj! Na kiele casy zakład?
A hłop sie śmieje. Je — radzi doń — nie trza haw woła, ani całéj świnie. Na trzi dni.