Strona:PL Karol May - Skarb w Srebrnem Jeziorze 03.djvu/173

 — Mówię prawdę. Pomyśl, że jeńcy są skrępowani.
 — Tak; wierzę ci! To przecież na wyspie! A ilu wojowników jest na brzegu?
 — Zaledwie kilku białych; strzegą drugiego dostępu do Srebrnego Jeziora.
 — Uff! Więc droga przez ten kenjon nie jest jedyna? Jest jeszcze druga?
 — Tak. Jeśli chcesz, to cię poprowadzę.
 — Gdzie ta ścieżka?
 — Nieco dalej wdół między dwoma słupami jest szczelina, którą można się dostać do głębokiego kotła; stamtąd prowadzi wąwóz do jeziora.
 — Ile czasu potrzeba, aby tą drogą dostać się stąd do Srebrnego Jeziora?
 — Trzech godzin.
 — To dużo, bardzo dużo!
 — Ale nagroda tem większa; w ręcę twoje wpadną wszyscy wrogowie, ocalisz wodzów i... — przerwał nagle.
 — I... — mów dalej!
 — I znajdziesz łup, jakiego nikt jeszcze nie zdobył.
 — Łup? U Nawajów? Czy myślisz konie i broń?
 — Mówię nie o Nawajach, lecz o obu Niedźwiedziach i Srebrnem Jeziorze, na którego dnie schowano ogromne bogactwa.
 — Uff! Kto ci o tem mówił?
 — Słyszałem od obu Niedźwiedzi. Wieczorem leżałem w ciemności pod drzewami, gdy wtem Niedźwiedzie nadeszli, stanęli tuż obok i, nie spostrzegając mnie, poczęli rozmawiać o skarbach.
 — Jak dostały się one na dno jeziora?
 — Ukrył je lud, który mieszkał tutaj przed dawne-