Strona:PL Karol May - Skarb w Srebrnem Jeziorze 03.djvu/160

gły jezioro i góry dokoła; po twarzy przemknął mu lekki uśmiech:
 — Ty jednak również nie jesteś człowiekiem, który wpadł na ową myśl.
 — Nie. Kto ci to powiedział?
 — Ja sam. My biali nie możemy wpaść na taką myśl, bo jesteśmy chrześcijanami i brzydzimy się masowym mordem; jesteśmy jednak dość przenikliwi, aby wam wejrzeć w dusze.
 — Zdaje ci się, że wiesz, dlaczego nie obawiam się tysiąca wrogów?
 — Tak.
 — Powiedz!
 — Dobrze! A więc możesz zgładzić tysiąc Utahów w kilku chwilach?
 — Tak.
 — Kiedy staną już w kenjonie?
 — Tak.
 — Tego nie możesz dokazać ani nożem, ani strzelbą, lecz tylko przy pomocy żywiołów. Przy pomocy powietrza, a więc burzy? Nie! Ogniem? Także nie. Zatem tylko przy pomocy wody!
 — Myśli twe są mądre i dobre, ale nic ponadto nie wyłowisz!
 — Zobaczymy! Gdzie masz taki ogrom wody, abyś mógł zabić tylu ludzi? W jeziorze. Czy ci ludzie pójdą do jeziora? Nie! A więc jezioro musi pójść do nich; musi nagle wylać swe fale do kenjonu. Czy to możliwe? Przecież leży między niemi wysoka i silna grobla! No, ta grobla nie wznosi się tu od wieków; została zbudowana i to tak, że można ją nagle otworzyć i wyschły