Strona:PL Karol May - Skarb w Srebrnem Jeziorze 02.djvu/075

czyste sumienie. Obejrzę twą ranę; przedtem jednak powiedz, dlaczego mordercy zawrócili, aby was ścigać? Czy wiesz to?
 Hartley słyszał już nieraz o Winnetou, to też odpowiedział ze zdwojoną uprzejmością:
 — Powiedziałem ci to już. Chcieli nas usunąć, abyśmy nie mogli zdradzić, że mię obrabowali.
 — Nie! Gdyby tak było, to sprzątnęliby was natychmiast. Musiał być jakiś inny powód, który im przyszedł dopiero później do głowy. Czy obszukali cię dokładnie?
 — Tak.
 — I zabrali ci wszystko? Czy i twemu towarzyszowi?
 — Nie. On im powiedział, że jest biednym zbiegiem, a na dowód pokazał im list.
 — List? Czy oni go zatrzymali?
 — Nie. Dostał go zpowrotem.
 — Gdzie go schował?
 — Do kieszeni surduta na piersiach.
 — Niema go tam. Przeszukałem wszystkie kieszenie zabitego, ale żadnego listu nie znalazłem. A więc to pismo skłoniło ich do tego, że zawrócili, aby was ścigać.
 — Chyba nie!
 Indjanin nie odpowiedział, lecz wyniósłszy trupa z zarośli, obszukał jeszcze raz jego kieszenie. Stan zmarłego przejmował grozą, nie z powodu ran od kuli, lecz ponieważ mordercy pokrajali mu twarz nożami wszerz i wzdłuż tak, że zupełnie nie można go było poznać. Kieszenie były puste; karabin zabrano naturalnie także.
 Indjanin patrzył zamyślony wdal, a potem wyrzekł tonem najgłębszego przekonania: