Strona:PL Karol May - Ocalone miljony.djvu/104

oszukał, nie pójdzie stąd precz, udławię się wściekłością!
 — To dziwne! Wczoraj mówiła pani inaczej o nim, a nawet z nim samym.
 — Co pan może o tem wiedzieć!
 — O, wiem wszystko!
 — Wszystko? Nie, nic pan nie wie! Gdzież ja byłam wczoraj wieczorem?
 Zapytała wyzywająco; odpowiedziałem z uśmiechem:
 — Nad Źródłem Góry Wężowej. Sklecono dla pani nad wodą szałas. Siedziała pani przed nim z owym mężnym Yuma, który przyjął był nas swego czasu tak gościnnie. Wiem nawet, że rozmawiała sennora o mnie i o innych. Nie mam chęci tego powtarzać. Następnie ukazał się pani kochany sennor Jonatan.
 — Też? — Skąd się do mnie dostał?
 — Z Jasnej Skały. Wyjechał wraz z Mogollonami, aby nas schwytać; ponieważ jednak nie ma wprawy, stało się wręcz przeciwnie: sam wpadł w nasze ręce. Może zechce pani zaprzeczyć?
 — Odgaduje pan tylko na chybi trafi.
 — Bynajmniej. Sennor Jonatan wraz z Mogollonami miał urządzić postój nad źródłem, kiedy zobaczył pani ognisko, gorzejące na wysokość domu. Zostawił czerwonych i poszedł na zwiady. Nieprędko pani się znajdzie w podobnej sytuacji, inaczej powiedziałbym pani, że nie należy rozpalać tak zdradliwego ogniska. —