Strona:PL Karol Dickens - Dzwony upiorne.djvu/46

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
— 42 —

ja ich surowo ukarzę, gdyż postanowiłem wytępić chłopców, biegających po ulicy bez pończoch i butów. Być może, a nawet prawdopodobnie, mąż twój umrze za młodu i pozostawi cię z dzieckiem. A wtedy wyrzucą cię z mieszkania i będziesz musiała wałęsać się po ulicach. Ale wtedy, nie zabłąkaj się moja duszko w moje sąsiedztwo, gdyż mam silny zamiar wytępienia wszystkich matek bezdomnych; mam święte postanowienie wytępienia wszystkich młodych matek, jakiekolwiek by one były. I nie usprawiedliwiaj się wtedy przedemną chorobą, albo małemi dziećmi; gdyż ludzi chorych i małe dzieci (znasz zapewne modlitwę kościelną, lecz obawiam się, że jej nie znasz) postanowiłem wytępić. A gdybyś się poważyła, w sposób rozpaczliwy, niewdzięczny, bezbożny, podstępny, utopić się czy powiesić, to wiedz, że nie będę miał nad tobą litości, gdyż wbiłem sobie do głowy wytępić wszelkie samobójstwo. Niema nic na świecie — dodał Alderman z uśmiechem samozadowolenia — czemu oddawałbym się z równym zapałem, jak właśnie tępieniu samobójstwa. Tedy nie czyń czegoś podobnego, czy rozumiesz?