Strona:PL Karol Dickens - Dombi i syn. T. 2.djvu/125

 Zbliżyły się doń i Zuzanna poczęstowała gapia szturchańcem.
 — Oto jak się sprawuje, rozbójnik — groźnie burczała Zuzanna, wchodząc do sklepu — a biedna matka po nocach nie sypia. Gdzie pan Hils?
 — Pana Hilsa niema w domu.
 — Idź, poszukaj go i powiedz, że go czeka panna Dombi.
 — Ależ nie wiem, dokąd poszedł.
 — Tak to się zachowujesz! Zaraz ci tu pokażę, zbóju!
 — Jakże go znajdę, kiedy nie wiem, dokąd się udał. Czegóż się pani na mnie gniewa?
 — Czy nie mówił, kiedy wróci?
 — Mówił, że chce wrócić za dwie lub trzy godziny.
 — Bardzo się niepokoi o swego bratanka?
 — Bardzo. Kwadransu w domu nie wysiedzi. Biega jak kot z pęcherzem.
 — Czy nie znasz przyjaciela pana Hilsa, niejakiego kapitana Kuttla?
 — Znam. Był tu przed paru dniami.
 — A dziś nie był?
  Nie.