Strona:PL Karel Čapek-Boża męka.pdf/99

strachem pobiegł otworzyć. Przed progiem stali Slawik, komisarz i Pilbauer.
 — Gdzie się pan podział w nocy? — zawołał Slawik — tak się niepokoiliśmy o pana.
 — Uciekł? — zaszeptał Jewiszek.
 — Uciekł — odpowiedział Slawik wymijająco. — Spadł ze skały i — — —
 — Nie żyje?
 Slawik potrząsnął głową.
 — Nie żyje. Leży tam twarzą do ziemi — — przykryty choiną. Koniec historji.
 Jewiszek w milczeniu poszedł rozpalić ogień, aby zgotować gościom kawę.
 — Koniec historji — powtarzał, patrząc w płomień — nie żyje. Przykryty choiną.
 Płomienie paliły go w oczy. Zdjął okulary. Wytarł łzy.
 Koniec historji.
 Slawik usiłował udowodnić komisarzowi jasność tego wypadku.
 Jewiszek nie rozumiał Slawika wogóle i nie pojmował, dlaczego mówi tak żywo.
 Trzęsącą się ręką zawadził o struny swych skrzypiec. Struna zadźwięczała, a Jewiszek oderwał rękę, jakby się sparzył.
 Slawik przerwał swe wywody, komisarz zachwiał się, a Pilbauer podniósł swoje ciężkie powieki.
 — Proszę wybaczyć — zaszeptał Jewiszek.